Brent van Veldhuizen – “Sta op voor je club” 

Binnen Columbia lopen heel wat jonge talenten rond die niet alleen op het veld hun waarde bewijzen, maar ook daarbuiten hun steentje bijdragen. Een mooi voorbeeld daarvan is Brent van Veldhuizen, zestien jaar jong, maar inmiddels al een bekend gezicht binnen de club. We gingen met hem in gesprek over zijn jonge voetbalcarrière, vrijwilligerswerk en de speciale band die hij voelt met Columbia.

Brent, hoelang ben je eigenlijk al lid van Columbia?

“Dat is inmiddels al een hele tijd. Ik ben lid geworden toen ik vier jaar oud was. Nu, twaalf jaar later, ben ik nog steeds elke week met plezier op het sportpark te vinden. Columbia is echt een stukje van mijn leven geworden. Je groeit hier niet alleen op als voetballer, maar ook als persoon.”

In welk team speel je en wat doe je daarnaast bij Columbia?

“Ik speel dit seizoen in de JO17-1. Maar mijn betrokkenheid gaat verder dan alleen trainen en wedstrijden spelen. Ik vind het mooi om ook iets terug te doen voor de club. Zo fluit ik elke week jeugdwedstrijden en ben ik regelmatig grensrechter. Dat kan zijn bij de jeugd, maar soms ook gewoon bij het eerste elftal, wat natuurlijk extra bijzonder is. Daarnaast help ik af en toe mee bij de snackverkoop of achter de bar. Dat soort dingen geven mij ook plezier, omdat je dan met andere leden in contact komt. Eigenlijk ben ik een beetje overal inzetbaar waar ze hulp kunnen gebruiken.”

Wat geeft jou voldoening binnen Columbia?

“Voor mij zit dat echt in het gevoel dat deze club uitstraalt. Alleen al door de poort lopen en al dat geel-zwart zien geeft een speciaal gevoel. Een praatje maken langs het veld, het begeleiden van jeugdwedstrijden of natuurlijk zelf voetballen – het is die mix die het zo bijzonder maakt. Iedereen hoort erbij, en dat merk je in de kleinste dingen. Wat ik wel een beetje mis, is het verband tussen de teams. In mijn ogen zou het heel waardevol zijn als er vaker gezamenlijke trainingen zouden worden georganiseerd. Je leert elkaar beter kennen en de onderlinge band wordt daardoor sterker. Verder zou ik het mooi vinden als meer jeugdspelers zich aanmelden als jeugdscheidsrechter. We hebben ze hard nodig. En bovendien leer je er zelf veel van: je krijgt meer respect voor scheidsrechters en kijkt ook anders naar je eigen wedstrijden.”

Wat zijn je mooiste herinneringen tot nu toe?

“Dat zijn er eigenlijk te veel om op te noemen. In twaalf jaar tijd ben ik zeven keer kampioen geworden, dat zijn herinneringen die je je leven lang meeneemt. Daarnaast vind ik de complimenten die je krijgt na het fluiten of vlaggen altijd heel bijzonder. Mensen zien dat je inzet toont, en dat waarderen ze. En natuurlijk mogen we de feesten niet vergeten. Die zijn bij Columbia altijd gezellig en uniek. Dat gevoel kun je niet vergelijken met andere clubs.”

Hoe ervaar jij de sfeer bij Columbia in het algemeen?

“Die is fantastisch. Het is echt een club waar iedereen elkaar kent, en dat maakt het zo gezellig. Er hangt een sfeer die je nergens anders vindt. Er is altijd ruimte voor een grap en een grol, en tegelijkertijd is er respect voor elkaar. Dat maakt Columbia voor mij speciaal.”

Je bent al actief als vrijwilliger, maar zou je nog meer willen doen?

“Ja, zeker. Ik vind het belangrijk om mijn steentje bij te dragen. Naast wat ik nu al doe, zou ik in de toekomst best meer willen oppakken. Misschien iets met scheidsrechters, omdat dat me leuk lijkt, maar eigenlijk sta ik voor alles open. Vrijwilligerswerk geeft je veel terug, omdat je niet alleen helpt maar ook nieuwe dingen leert en nieuwe contacten legt.”

Tot slot, is er nog iets dat je aan andere leden wil meegeven?

“Jazeker. Vorig jaar heb ik iets meegemaakt wat voor mij persoonlijk geen hoogtepunt was. Toch heb ik toen ontzettend veel steun gekregen vanuit Columbia. Dat heeft me geraakt en laat zien hoe bijzonder deze club is. Daar ben ik iedereen nog steeds heel dankbaar voor. Wat ik andere leden wil meegeven: help je club. Sta eens een keer op en steek de handen uit de mouwen. Het hoeft niet veel te zijn – een keer fluiten, achter de bar staan of een klusje doen. Kleine dingen maken samen een groot verschil. En je krijgt er echt een hoop plezier en waardering voor terug.”

Met zijn enthousiasme, inzet en positieve blik laat Brent zien hoe waardevol jeugdleden kunnen zijn voor een vereniging. Columbia mag zich gelukkig prijzen met dit soort clubmensen die niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten goud waard zijn.