Albatross JO9-2 vs. Columbia JO9-3: vol aan de bak

Op de zonnige morgen van zaterdag 12 april verzamelde Columbia’s JO9-3 team bij Albatross in Ugchelen. Het is niet ongebruikelijk dat we als eerste team aanwezig zijn dus we moesten even zoeken naar de kleedkamer, maar die was gelukkig snel gevonden. Na een goede warming up was daar om 8:45 uur de aftrap en het was al snel duidelijk dat beide teams vol aan de bak moesten. Columbia trainers John en Brian waren druk met het geven van instructies, zodat onze jongens op de juiste posities in het veld stonden. De trainers hadden wel door dat het iets minder relaxed zou worden dan vorige week. Al binnen 5 minuten is er dan toch goed nieuws als Columbia haar eerste doelpunt scoort. Door high fives wordt het met elkaar gevierd, maar de vreugde is van korte duur, want even later volgt er een mooi doelpunt van Albatross. De stand is 1-1.

Maar al snel komen de jongens van Columbia goed in het spel en hebben ze door hoe ze met elkaar moeten samenwerken om doelpunten van de tegenstander te voorkomen. Sterker nog, ze zien in wat ze moeten doen om te scoren. Ook door de trainers worden ze flink aangespoord om het tempo erin te houden. “Doorjagen wordt er vanaf de kant geroepen.” Nog binnen de eerste 10 minuten volgt er een tweede doelpunt. Met 1-2 gaan we de eerste rust in.

Ook na de eerste rust blijven de Columbianen scherp. Ze werken goed samen en na een mooie voorzet, kan onze spits de bal in het doel tikken. Het is 1-3. Tussendoor heeft de keeper van Albatross een aantal mooie reddingen, maar toch volgt er nog een mooi doelpunt van Columbia en is de stand 1-4 op het moment dat de tweede rust begint.

Omslag

Tijdens de drinkpauze wordt het team nog even toegesproken door de trainers en goed gemutst roepen ze: “yell, yell, yell, ik heb zin in frikandel.” Ze zijn goed op dreef en klaar voor deel twee van de wedstrijd. Wat zou er nog mis kunnen gaan, zou je bijna denken.

Wat er mis gaat, heeft te maken met het vlammetje van Columbia. Dat begint langzaam te doven. Er worden nog wel wat pogingen gedaan om te scoren, maar ze leveren niets op. De keeper van Columbia moet steeds vaker in actie komen en Albatross ruikt hun kansen. Ze worden strijdvaardig en hun vlam wakkert opnieuw aan. Zodoende weet Albatross in het laatste deel van de wedstrijd nog twee keer te scoren waardoor de eindstand 3-4 wordt. Een nipte overwinning voor Columbia JO9-3 en die laatste 10 minuten leken veel langer te duren. Of was dat ook echt zo?