Robur JO9-3 vs Columbia JO9-1: The comeback kids!

Vrijdagavond was de stand 6-5. Nog geen minuut gespeeld en al op achterstand. Helaas twee ziekmeldingen de avond voor de wedstrijd – uit bij Robur – en dus maar 5 spelers. Na het nodige overleg, wilde gelukkig onze JO9-2 meedenken. Dus toch eindelijk weer een wedstrijd op de zaterdag.

Op weg naar Robur bleek het echter nog wel erg donker te zijn op dit tijdstip. Bij AGOVV stonden de lichtmasten al aan zagen we. Eenmaal aangekomen zagen we de lichtmasten aan staan, maar niet op het veld waar wij moesten spelen. Tijdens de warming-up was het nog wat donker, maar we konden gelukkig voetballen.

Eerste helft

Met deze zes toppers (en dus geen wissels) brachten wij het balletje aan het rollen. Bij Robur liep ook zeker het nodige talent rond. Het eerste schot op (onze) goal was zo hard en hoog dat onze (inval) keeper er niet bij kon. Echt een prachtig doelpunt. Maar onze mannen bleven volgens afspraak geloven in het eigen spel. Onze gelijkmaker kwam tot stand door prachtig samenspel. Hoge bal, aangenomen op de buitenkant van de voet in de lucht en een pass opzij. Bam, 1-1. Een hard schot met rechts door onze linksbuiten. Terug in de wedstrijd?

In de volgende tien minuten waren wij niet heel gelukkig in de afronding. Zat kansen die werden gecreëerd, maar toch net het doelnet niet haalden. Robur was hier effectiever in en scoorde de twee en drie tegen één. Beide ploegen waren mooi aan elkaar gewaagd en de spelbegeleider deed er alles aan om er een mooie pot voetbal van te maken. Tijdens de breaks spraken we de jongens toe: “jullie doen het super met zijn zessen, conditioneel houden jullie dit gemakkelijk vol en blijf samen spelen en plezier maken in het veld”.

Tweede helft

De tweede helft begon ook weer mooi gelijkwaardig. Onze achterhoede stond goed en er werden veel aanvallen gestopt. Ook stond onze keeper fantastisch te keepen. Onze mid-mid – die de laatste wedstrijden goed in vorm is – scoorde de belangrijk aansluitingstreffer, 3-2. Dit was hard nodig om te voorkomen dat onze tegenstander nog verder zou uitlopen.

Met een 3-2 stand begonnen we aan de laatste tien minuten. Ondanks de kou en zonder wissels zag onze ploeg er nog steeds goed fit uit. “Nou Let’s go mannen, geef 10 minuten nog even alles”!

Wat je niet hoopt gebeurde direct. Robur scoorde de 4-2. Hoe gaan onze jongens hier mee overweg? Gaan de koppies hangen? Iets waar wij nog wel eens wedstrijden op laten liggen. Maar niets van dat vandaag. De mannen knokten zich terug in de wedstrijd en bleven – door goed samenspel – de druk opvoeren. Vanuit de achterhoede werden de buitenspelers continue bediend. Onze mid-mid werd weer gevonden en BAM 4-3.

Misschien wel het mooiste moment van de wedstrijd volgde hierna. Onze invaller – die vanaf rechts al meerdere keren net niet succesvol mocht zijn – scoorde de 4-4. Wat een ontlading. Helaas bleef ook Robur geloven in een overwinning. Zij scoorden kort erop de 5-4. Weer terugkomen, met maar een paar minuten op de klok… zou het? Kan het? JA de mannen van de JO9-1 doen dat. Vlak voor het eindsignaal bleven onze jongens erin geloven en maakten de verdiende 5-5.

Geleerd

Toch mooi om te zien hoe onze jongens dit keer omgingen met teleurstelling en bleven knokken en geloven in meer. Zo vaak terugkomen in een wedstrijd, dat is toch wel echt knap. Er werd goed opgebouwd, samengespeeld en samen gestreden. Plus 40 minuten vol gas gegeven ondanks dat we geen verse wissels hadden. Petje af jongens!!! En nogmaals dank JO9-2 dat we konden spelen door jullie hulp, top!