Strijders JM010-1 blijven in bloedvorm en winnen weer

21 september was het dan zover. De strijders van JM010-1 mochten aantreden tegen de leeftijdsgenoten van Robur et Velocitas.

De zon die scheen lekker maar helaas lag het veld er niet heel vlak bij maar dat deerden de strijders niet om strijd passie en beleving in de wedstrijd te leggen.

Door de vele wedstrijden de afgelopen weken miste we een speelsters die van een welverdiend weekendje weg was en zich daar weer kon opladen voor de rest van de periode. Gelukkig waren we creatief en werd er een speler gauw gehuurd van een ander team. Onze dank daarvoor.

Er werd een goede warming up gedraaid en de strijders maakten toen al de opmerkingen dat het veld er niet echt lekker bij lag. Als wij er last van hebben dan heeft de tegenstander er net zoveel last van. Het is net wie er het beste mee omgaat.

Onder leiding van Frank Higler werd de wedstrijd aangevangen. De strijders waren direct gretig en zette Robur ver op eigen helft vast. Die resulteerde al direct in een aantal kansen. Maar zoals wel vaker vergaten de strijders zichzelf te belonen en moesten de trouwe supporters lang wachten op het openingsdoelpunt. Daar was het openingsdoelpunt dan ook maar mocht deze goed goedgekeurd worden? De VAR deed zijn werk en na lang beraad werd de goal goedgekeurd. Het veldspel was verzorgd en de bal ging over veel schijven naar elkaar. De bal werd elkaar gegund en de strijders hadden door dat lopen met bal op dit veld moeilijk was. Ze lieten duidelijk de bal het werk doen. Daar was de 2-0, of toch niet? Er werd gejuicht maar helaas werd deze afgekeurd wegen een overtreding op de keeper. Ondanks het grote overwicht bleef het na de 1e periode “slechts” 1-0.

De 2e periode werd aangevangen en in deze periode bleek het spelbeeld niet veranderd. Robur werd ver terug gedrongen en de kansen stapelde zich op. De pech was dat Robur ook een goede goalie op de goal had staan die zijn vak ook echt verstond. Toch was daar de dik en dik verdiende 2-0. Zou dit de genadeklap zijn? Niet veel later had onze Knoppert de bal. Na het vele opbouwen vanuit achteruit wilden we voor de verrassing gaan door niet op te bouwen maar een keer de lange bal te hanteren. Iedereen in positie en daar kwam dat schot. Hoog en ver ging de bal zo ver dat de bal na de 1e stuit zo over de keeper het goal in ging. 3-0. Een unieke mijlpaal omdat nu na 3 competitie wedstrijden alle strijders dit seizoen het net hebben gevonden. Ik denk dat maar weinig teams dit kunnen zeggen en jullie laten zien dat er veel, heel veel, scorend vermogen in dit team zit. Het veldspel bleef netjes maar je merkte wel naarmate de rust vorderde dat de spelers vermoeid begonnen te raken van het zware veld. Er werden wat kansjes weggeven maar de verdediging stond als een huis en alles werd dan ook vakkundig onschadelijk gemaakt. Zo bleef die mooie 0 dan ook op het scorebord.

In de rust kregen de strijders de nodige complimenten over het vertoonde spel. Was dit wel zo slim want er sloop een stukje nonchalance in het team. Het leek wel alsof de strijders dachten dat ze er al waren. De bal ging niet zuiver meer rond en posities werden niet goed gehouden. De afspraken die gemaakt werden kwamen niet meer uit de verf. Dit kon niet lang goed goed gaan en Robur rook hun kans. Door een knullige handsbal kreeg Robur op een mooie afstand een vrije trap. Ondanks een muur en een goede sluippost erachter werd deze schitterend in geschoten. Zo werd het 3-1. Was dit het signaal naar de strijders dat ze er nog niet waren en er weer een tandje bij moesten zetten? Helaas niet. Robur bleef drukken en de 3-2 kon op dat moment ook niet lang uitblijven. Uit een scrimmage kwam daar de bal dan ook tergend langzaam in de goal. De 3-2. Robur was in die periode wel de bovenliggende partij. Toch was die goal het signaal dat de strijders weer die beleving en passie terug vonden in hun spel. De bal ging weer lekker rond en niet veel later was het verschil weer 2. Want de 4-2 kwam op het scorebord en dat zorgde voor een beetje ademruimte.

Met nog 1 periode te gaan werden de messen weer geslepen. En ze waren vlijmscherp. Deze periode was misschien wel het beste voetbal van deze wedstrijd. Niet om gehele 1e helft te onderschatten maar wat was dit schitterend. De bal ging soms wel 15 tot 20 keer van voet na voet en Robur werd compleet weggespeeld. De goals vielen door het prachtige spel als rijpe appelen uit de boom. 5-2, 6-2, 7-2, 8-2. Robur probeerde het wel maar had de pech dat de motor van de strijders niet wilde haperen en ze als hongerige wolven op het veld stonden op zoek naar nog meer doelpunten. De laatste goal was illustratief voor 3 van de 4 periodes. De bal werd over links opgebouwd. Eenmaal aan de achterlijn konden we de bal niet voor de goal krijgen waarna er werd besloten maar weer naar achteren te gaan en via de rechterkant de bal voor te geven. Alle spelers inclusief de keeper namen deel aan deze opbouw van deze aanval wat uiteindelijk resulteerde in een goal wat tevens de eindstand was van 9-2.

Een geweldige pot waarin jullie ondanks, het matige veld, jullie strijd, passie, beleving en teamspel duidelijk op de mat hebben gelegd. Robur had de pech dat ze een sterk team troffen die snel wilde laten weten dat er niks te halen viel vandaag. Als we kritisch moeten kijken vergeet niet dat een wedstrijd 4 periodes duurt en houd elkaar scherp. Voor de rest speelden jullie als team een wedstrijd die de supporters en technische staf graag zien. Ga zo door. Volgende week uit naar Teuge en deze week lekker trainen zodat de messen weer geslepen zijn voor volgende week.

Man of the Match: het gehele team!!!!!

Met vriendelijke groeten

De razende reporter