Antoine Evers – “Blijf betrokken en blijf vooral jezelf”
Antoine Evers (39) is pas twee jaar actief bij Columbia, maar voelt zich inmiddels helemaal thuis op sportpark De Winkewijert. Als trainer van de JO11-1 staat hij wekelijks met veel plezier op het veld en ziet hij zijn spelers stap voor stap groeien. In dit interview vertelt Antoine wat hem drijft, waarom de club zo goed bij hem past en wat Columbia voor hem bijzonder maakt.
Het avontuur van Antoine begon bij de JO10-3, waar hij instroomde als trainer. “Mijn zoontje zat destijds dat elftal en ik had meteen een goed gevoel bij de club,” vertelt hij. “De manier van werken, de sfeer en het contact met de kinderen bevielen zo goed dat ik graag wilde blijven bijdragen.” Dat leidde dit seizoen tot zijn rol als trainer van de JO11-1, een stap waar hij met veel plezier op terugkijkt.
Wat hem het meeste energie geeft binnen de club is de ontwikkeling die hij bij zijn spelers ziet. “Je werkt elke week ergens naartoe. Soms oefen je iets nieuws en steek je daar veel tijd en aandacht in. Als je dat dan later in een wedstrijd terugziet, dan weet je waar je het voor doet.” Die groei zit volgens Antoine niet alleen in het spel. “Ze worden sterker, zekerder en leren ook omgaan met tegenslagen. Dat mentale stukje vind ik misschien wel het mooiste om te zien.”
De club zelf voelde voor hem vanaf het begin vertrouwd. “De betrokkenheid is groot. Vrijwilligers staan altijd klaar en doen dat echt vanuit hun hart voor Columbia. Toen ik net begon, voelde ik me meteen welkom. Die warme ontvangst maakt dat je je snel thuis voelt en makkelijk samenwerkt.”
Tegelijkertijd kijkt Antoine ook kritisch naar waar het beter kan. “Communicatie is wel een puntje. Soms is het voor ouders of nieuwe leden niet helemaal duidelijk waar ze terechtkunnen. Namen staan op de website, maar een gezicht erbij zou al veel helpen. Dat maakt de drempel lager en zorgt voor meer duidelijkheid, vooral aan het begin.”
Aan mooie momenten heeft hij inmiddels geen gebrek. “Het Brintaboys-toernooi van vorig seizoen staat me nog helder bij. Met de JO10-3 pakten we de eerste prijs. De blijdschap van die kids, met de beker in hun handen, dat vergeet je niet meer.” Ook dit seizoen was er succes, met promotie naar de eerste klasse in de eerste fase. “Dat voelt als een beloning voor het harde werken.” Maar het draait niet alleen om prestaties. “We hebben ook bewust momenten ingebouwd om te ontspannen, zoals een bowlingavond. Even weg van het veld, maar wel samen. Dat doet veel voor de groepsdynamiek.”
Wat Columbia voor hem onderscheidt van andere clubs is de sfeer. “Iedereen groet elkaar, er wordt gelachen en geholpen. Of je nu speler, trainer of vrijwilliger bent, je hoort erbij. Dat ‘ons kent ons’-gevoel maakt deze club echt bijzonder. Dat is iets wat je moet koesteren.”
Over extra vrijwilligerswerk is hij open. “Ik ben al aardig wat uurtjes kwijt als trainer, maar als er iets op mijn pad komt dat bij me past, sta ik daar zeker voor open. Uiteindelijk draait een club als Columbia op vrijwilligers. Als iedereen een klein beetje doet, blijft het geheel sterk.”
Voor de toekomst ziet hij vooral kansen in het blijven verbinden van mensen. “Er gebeurt al veel, maar simpele dingen werken vaak het best. Een pubquiz, voetbalquiz of een gezellige barbecue. Dat zijn momenten waarop je elkaar net even anders leert kennen.”
Tot slot heeft Antoine een duidelijke boodschap voor iedereen binnen de club. “Blijf betrokken en blijf vooral jezelf. Maak eens een praatje buiten je eigen team, help mee als het kan of kom gewoon kijken bij de jeugd. Het zijn die kleine dingen die ervoor zorgen dat Columbia leeft. We doen het samen, op en naast het veld, en dat is precies wat deze club zo mooi maakt.”
