Robur et Velocitas JO9-6 vs. Columbia JO9-3
Rood/wit is in de meerderheid, maar zwart/geel overheerst
We mochten vanochtend iets later opstaan, want de wedstrijd tegen Robur et Velocitas begon pas om 9:45 uur. Dat betekende dat we uiterlijk om 9:00 uur aanwezig moesten zijn aan de Anklaarseweg. We zijn inmiddels allemaal gedrild, want een minuut te laat en je zit in de problemen bij trainer Johnny. En dat was vanochtend voor sommige teamgenoten even stressen, want de parkeerplaats bij Robur et Velocitas was vol, overvol. Auto’s moesten in de wijk en op het industrieterrein worden geparkeerd en zo kwam onze trainer zelf in de problemen. Het geeft niks hoor. Zo zie je maar, het kan de beste overkomen.
Het is gezellig druk op het veld, maar we vinden een plekje om te kunnen intrainen. Om 9:45 uur begint de wedstrijd en je voelt dat onze jongens er zin in hebben vandaag. Ze zijn goed georganiseerd en doen er alles aan om de bal in bezit te krijgen en te houden. Ook wordt er vanaf de zijlijn lekker gecoacht door niet twee, maar drie trainers. Er is versterking van trainer Dennis, want zijn zoon speelt mee. Na een minuut of zeven volgt het eerste doelpunt en net voor de eerste rust kan één van onze spitsen de bal erin tikken na een mooie assist vanuit de verdediging. Met 0-2 beginnen we aan de eerste rust.
Acht tegen zes
In het tweede deel van de wedstrijd zien we een paar mooie acties van onze keeper. Meerdere malen duikt hij bovenop de bal en het team als geheel speelt feller vandaag dan vorige week. Het is mooi om naar te kijken. Ook na de tweede rustpauze beginnen ze fel aan het derde deel van de wedstrijd. Eén van onze spitsen heeft een mooi schot, maar raakt helaas de paal. En dan wordt het toch wel erg rood voor onze ogen. Na een tip vanuit het publiek grijpt trainer Brian in als blijkt dat Robur niet met zes, maar acht kinderen in het veld staat. Ze hebben hun twee wissels ook ingezet. De scheidsrechter wordt ingelicht en de twee wissels nemen hun plekje in aan de kant van het veld. Ook lukt het Columbia nog om de 0-2 stand om te zetten in 0-3 door een mooie voorzet die alleen maar ingetikt hoeft te worden.
De laatste rustpauze is aangebroken en het zelfvertrouwen van het team groeit. “Yel, yel, yel, we willen frikandel” is verleden tijd en heeft plaatsgemaakt voor “Yel, yel, yel, we winnen dit duel.” Winnen doen ze zeker, want tegen het einde van de wedstrijd scoort Columbia nog een keer en komt de eindstand op 0-4. Wat heeft dit team – dat pas afgelopen september samen is gaan spelen – mooie stappen gezet dit jaar!
We kijken uit naar volgende week, alweer de laatste wedstrijd van dit seizoen. Zullen we weer zo’n mooie wedstrijd te zien krijgen?
